لابد شما هم شنيدين وقتي كه سياوش به دستور گرسيوز كشته شد، كسي نتونست از كشته شدن اين بي‌گناه جلوگيري كنه. اون موقع يه قطره از خون سياوش روي زمين ريخت، همون لحظه گياهي از خون سياوش روييد كه بهش گفتن خون سياوشان، يا پر سياوشان. اين گياه سالهاي ساله كه كنار بركه‌ها، رودها يا حتي حلقه‌هاي چاه رويش مي‌كنه، هر بار هم كه هر كس اسم اون گياه رو تكرار مي‌كنه، درست مثل اينه شهادت مي‌ده، خون ناحق، پايمال نمي‌شه!
لاله‌زارهاي ايران هم مثل پر سياوش مي‌مونن. مي‌شه كسي اونها رو ببينه و ياد شهدا نيفته! درود بر مزار پاكشون.
بابا چقدر گرون مي‌فروشي، ما چه گناهي كرديم كه خونه‌مون جاي پرتيه؟ مگه تو چنگيز خونخواري، مگه دراكولايي؟ چطور مگه؟ چطور مگه نداره، اين طرفهاي فقط يه بقالي هست اونم توي بي‌انصافي! خون مردم محل رو كردي تو شيشه، اين همه خون مي‌خواي چه كني؟ بي‌انصاف!
به شما كه از اين حرفها نمي‌زنن؟ حتماً كه نه!
اگه قرار باشه هر بديي كه در حقت مي‌كنن به بدي جواب بدي كه نمي‌شه! مگه مي‌خواي سيل راه بيندازي؟ سيل خون. چطوري سيل خون راه مي‌افته؟ خيلي راحت. يكي يه اشتباهي مي‌كنه، خدا نكرده، خدا نكرده! يكي از عزيزاي شما رو مي‌كشه، انوقت شما هم مي‌ريد اونو مي‌كشيد، همينطور ماجرا ادامه پيدا مي‌كنه. اين از سيل خون هم بدتره. براي همينه كه قديميا گفتن: خون رو با خون نمي‌شورن، با آب مي‌شورن! آبي كه بخشنده است.
مي‌گه ناهار چي خوردي؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه شام چي خوردي؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه فردا ناهار چي داري؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه اگه بخواي هميشه حسرت ديگران رو بخوري و آرزوي چيزايي كه اونها دارن بخوري تا آخر عمرت بايد خون دل بخوري. مگه مي‌شه آدم فقط با خون دل زنده بمونه؟ مي‌شه؟
تا حالا شده فكر كنين مهمتري چيزي كه توي بدنتونه چيه؟ ممكنه بگيد قلب، يا مغز. ولي من فكر مي‌كنم خون خيلي مهمتره، مي‌دونيد چرا؟ چون خون يكي از تنها چيزهاييه كه شما با اهدا كردنش به ديگران نه تنها يك نفر ديگه رو نجات مي‌دين، بلكه خودتون هم سالمتر مي‌شيد. خيلي جالبه نه؟ بدن هر كدوم از شما مي‌تونه چندين برابر نيازش خون درست كنه، اين در حاليه كه هموطنهايي از شما هستند كه با مقدار كمي از اين خون مي‌تونن زندگي دوباره داشته باشن!
خون كسي رو نخورين، به خون كسي دست نزنين،خون كسي ور زمين نريزين، خون كسي رو تو شيشه نكنين، خون رو با خون نشورين، خون نا حق نريزين، خون دل هم نخورين.
لاله‌زارهاي ايران هم مثل پر سياوش مي‌مونن. مي‌شه كسي اونها رو ببينه و ياد شهدا نيفته! درود بر مزار پاكشون.
بابا چقدر گرون مي‌فروشي، ما چه گناهي كرديم كه خونه‌مون جاي پرتيه؟ مگه تو چنگيز خونخواري، مگه دراكولايي؟ چطور مگه؟ چطور مگه نداره، اين طرفهاي فقط يه بقالي هست اونم توي بي‌انصافي! خون مردم محل رو كردي تو شيشه، اين همه خون مي‌خواي چه كني؟ بي‌انصاف!
به شما كه از اين حرفها نمي‌زنن؟ حتماً كه نه!
اگه قرار باشه هر بديي كه در حقت مي‌كنن به بدي جواب بدي كه نمي‌شه! مگه مي‌خواي سيل راه بيندازي؟ سيل خون. چطوري سيل خون راه مي‌افته؟ خيلي راحت. يكي يه اشتباهي مي‌كنه، خدا نكرده، خدا نكرده! يكي از عزيزاي شما رو مي‌كشه، انوقت شما هم مي‌ريد اونو مي‌كشيد، همينطور ماجرا ادامه پيدا مي‌كنه. اين از سيل خون هم بدتره. براي همينه كه قديميا گفتن: خون رو با خون نمي‌شورن، با آب مي‌شورن! آبي كه بخشنده است.
مي‌گه ناهار چي خوردي؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه شام چي خوردي؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه فردا ناهار چي داري؟ مي‌گم خون دل! مي‌گه اگه بخواي هميشه حسرت ديگران رو بخوري و آرزوي چيزايي كه اونها دارن بخوري تا آخر عمرت بايد خون دل بخوري. مگه مي‌شه آدم فقط با خون دل زنده بمونه؟ مي‌شه؟
تا حالا شده فكر كنين مهمتري چيزي كه توي بدنتونه چيه؟ ممكنه بگيد قلب، يا مغز. ولي من فكر مي‌كنم خون خيلي مهمتره، مي‌دونيد چرا؟ چون خون يكي از تنها چيزهاييه كه شما با اهدا كردنش به ديگران نه تنها يك نفر ديگه رو نجات مي‌دين، بلكه خودتون هم سالمتر مي‌شيد. خيلي جالبه نه؟ بدن هر كدوم از شما مي‌تونه چندين برابر نيازش خون درست كنه، اين در حاليه كه هموطنهايي از شما هستند كه با مقدار كمي از اين خون مي‌تونن زندگي دوباره داشته باشن!
خون كسي رو نخورين، به خون كسي دست نزنين،خون كسي ور زمين نريزين، خون كسي رو تو شيشه نكنين، خون رو با خون نشورين، خون نا حق نريزين، خون دل هم نخورين.
